چه بگویم؟ سخنی نیست...
چهارشنبه, ۲۲ مرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۴۳ ب.ظ
پشت در های فرو بسته
شب از دشنه و دشمن پر
به کج اندیشی خاموش نشسته است
-
۱
- ۹۳/۰۵/۲۲
- بدی خانه‌های دیجیتال این است که غبار فراموشی رویشان نمی‌نشیند و سستی بنیاد برایشان پدید نمی‌آید.
- وقتی نمی‌گذارند شقشقیه بنویسی، باید تمکین کنی؛ اینجا تو ممتحنی و آن‌ها ممتحَن.
- نمی‌دانم چطور است از آنجا نگاه کردن. بی‌خبر در فرش
- بعد از مدتها دیدمش، پرسیدم فرصت کردی روی خودت کار کنی؟ خندید. آن شب خوابم نبرد تا صبح گریه کردم. خدایا کمکمان نکنی ما قدرت آن نداریم که از معصیت تو فاصله بگیریم.
- خدایا در یک سال چندبار امتحان یکسان باید بدهم؟
آخرین مطالب
-
۹۹/۱۲/۳۰پایان
-
۹۸/۰۹/۱۰با بی‌پولی چه کنیم؟
-
۹۸/۰۸/۱۹بدون عنوان
-
۹۸/۰۶/۱۳چگونه به سمت آینده روشن حرکت کنیم؟
-
۹۸/۰۵/۱۸خانه‌های شیطان؛ ضیافت شیطان
-
۹۸/۰۲/۲۹فلسفه ورزش و عرفان
-
۹۸/۰۲/۲۷طرحی برای گوشی‌سازهای ایرانی
-
۹۸/۰۱/۱۳از سمت هدی
-
۹۷/۱۱/۲۷چهل سال دوم
-
۹۷/۱۰/۰۸پریشان
طبقه‌بندی موضوعی
آری سخنی نیست!
کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.