نامه‌های به حقیقت پیوسته

برگه‌هایم را زیر و رو می‌کردم به نامه‌ای برخوردم که به همسر نوشته بودم. چقدر برای این روزها درست است:

... ایمان را در بیرون مجو که نخواهی یافت و به دنبال آسایش در زندگی نباش که تو را از آن باز می‌دارد؛ به فرزندانت دل نبند که خدا بسیار غیور است و به من آنقدر وابسته نشو که لحظه‌ای از یاد خدا غافلت کند که بی‌شک او میانمان جدایی خواهد انداخت و قطعا آنوقت این برای تو بهتر خواهد بود.

همراه ابدی تو
هادی