ازدواج بدون نمک

خیلی‌ها سعی می‌کنند سال‌روز ازدواج امیرالمومنین و فاطمه زهرا، رو روز عقد یا عروسی‌شان بگذارند. درست مثل ما. یکی از دوستان هم امسال همین‌ کار را کرده. کارت دعوت هم فرستاده. خب، خبر ندارند که حال ما چیست. برایش هدیه فرستادم، اما نرفتم. نشستم خانه تنها. به‌یاد گذشته‌ها که تایپوگرافی میزدم، تصویر روبرو را تزئین کردم. تقدیم به بهترین زوج دنیا. زوجی که کم در دنیا کنار هم بودند اما در عوض الان هزار و اندی سال است کنار هم‌اند.

بعضی بر این باورند که «دعوا نمک زندگی است»! خب این زندگی بدون نمک بود تا انتها. جوری بود که علی گفت او حتی یک‌بار هم مرا ناراحت نکرد. شاید برخی فکر کنند مگر می‌شود؟ باید بگویم من کسانی را می‌شناسم که همسرشان را یکبار هم ناراحت نکرده‌اند. اگر تصورشان برایتان سخت است، باید محیط زندگی‌تان را عوض کنید.

مطلب دیگری که می‌خواهم بنویسم  این است که گویا رسم خدای متعال است که اگر زوجی هم‌کفو باشند زیاد کنار هم نمی‌مانند. اگر خیلی بهم بیایید احتمالا زیاد کنار هم نمی‌مانید. این برداشت شخصی من است، آخر رسول‌الله و خدیجه را دیدم، امیرالمومنین و زهرایش را دیدم و چند مورد هم در اطراف شنیدم و دیدم. نمی‌دانم شاید من اشتباه می‌کنم اما اگر حتی یک ناراحتی از همسر بهتان نرسیده و کنار هم رشد می‌کنید، یکی از مراحل رشد احتمالا جدایی باشد. آن زمان که مبحث قربانی را در نوجوانی می‌شنیدم تنم می‌لرزید. ولی واقعا راهی است که باید طی شود.

ان‌شاالله که زودتر این تمام شدنی تمام شود و به شیرینی باقی برسیم.