فلسفه ورزش و عرفان

در باب فلسفه ورزش مطالب درخور کمی موجود است که بیشتر آن به زبان انگلیسی است. اما در این نوشته قصد داریم به یک موضوع پایه در ورزش غیر صنعتی [1] بپردازیم. ورزشی که هدف آن صحت و تقویت جسم است. این نوع از ورزش باید مشخص بشود که از چه زمانی آغاز شد. اگر هدف از ورزش برآورده کردن نیاز جسم یعنی فعالیت و صحت عضلات است، باید مشخصا به این مورد اشاره کرد که مدرنیته علت اصلی ایجاد این مشکل بوده و هست. با اصالت راحتی و تفویض کار به ماشین، غایت جسم انسان را مورد نقص باقی گذاشته و جسم آدمی را رو به تحلیل می‌برد. و کار به جایی می‌رسد که در هنر غربی، آینده انسان را گاها مغزی روی ویلچر یا روی ماشین تصویر می‌کنند، یا در انیمیشن‌های کودک انسان را با هیکلی ضعیف یا بسیار چاق به تصویر می‌کشند. و راهکار را در همان ابزار سازی تعریف می‌کنند.

طرحی برای گوشی‌سازهای ایرانی

شرکت‌های مونتاژکننده و تولیدکننده گوشی‌ در ایران مدتی است که در بازار در حال رشد کند و بی هدف هستند که این رشد کند، به دو دلیل نداشتن طرح بومی و کیفیت برتر، آن‌ها را از شرکت‌های خارجی متمایز نکرده و نمی‌توانند خریدار را به انتخاب محصول ایرانی مجاب کند.

در این نوشته قصد داریم تا به تشریح نکاتی بپردازیم که آن‌ها را از شرکت‌های بزرگ متمایز کرده و در یک چرخش سریع بتوانند بازار ایران را به سرعت قبضه کنند. بدیهی است با توجه به جهان‌بینی نویسنده مبتنی بر گردش آزاد اطلاعات بر پایه زکات علم. تمامی ایده‌ها، استراتژی‌ها و تکنیک‌های ابتکاری موجود در این نوشته بدون حق مولف و پتنت برای شرکت‌های مطرح در این عرصه ارسال خواهد شد و آن‌کس که ریسک تغییرات آن را زودتر بپذیرد، ان‌شاالله موفق‌تر خواهد بود.

از سمت هدی

خیلی وقت است چند مطلب نیمه‌نوشته در پوشه اقدام خاک می‌خورد. امروز بنا دارم تا یکی از آن‌ها را منتشر کنم. خانم خانه مطالبی می‌نوشت که به کار آید. این هم یکی از آن‌هاست که به کار خانم‌ها خیلی خواهد آمد.

سبزی غذاهای مختلف از چه چیزی درست شده است؟

سبزی خورشت چیست؟ سبزی‌هایی که در خورشت معمولا مصرف می‌شوند شامل تره، جعفری، گشنیز، برگ چغندر و شنبلیله هستند.

سبزی کلم‌پلو چیست؟ سبزی‌هایی که در کلم‌پلو معمولا مصرف می‌شوند شامل تره، ترخون، شوید و ریحان هستند.

چهل سال دوم

مقدمه مطول

 

از اولیات مومن و انقلابی بودن، زنده بودن در فضای سیاسی - اجتماعی است. زندگی به این معنا که نسبت به اتفاقات بیرونی کنش داشته باشید، موضعی اتخاذ کنید، حرفی بزنید. درست و غلط را مشخص کنید. اگر نمی‌توانید موضع بگیرید، یعنی مبانی‌تان کامل نیست، اگر کامل بود می‌توانستید واقعه را تحلیل کرده و بر اثر غلظت مبانی، جرات ارائه نظر و انگیزه ارائه‌اش را هم داشتید. پس چه مصیبتی بالاتر از اینکه از یک آن بعدی خود خبر ندارید که زنده‌اید یا خیر، و هنوز مبانی و سنگ‌بنای اعتقادتان کامل نشده است. و یک لحظه تصور آن که به عقبا بروید و دستتان خالی باشد هم  هولناک است.

 

مرحله بعد از زنده بودن، انتخاب است. والا گیاهان هم به نور، آب و .... واکنش نشان‌ می‌دهند و حیوانات هم نسبت به محرک‌ها همواره واکنش‌های همطیف ارائه می‌دهند. انسانیت به قدرت تصمیم است. سوال اینجا مطرح می‌شود که اگر بخواهید به همه اتفاقات پیرامون واکنش نشان بدهید از خبرگزاری‌های بزرگ کشورهم کارتان پیچیده‌تر و سنگین‌تر خواهد شد. چرا که حتی خبرگزاری‌ها هم به همه وقایع در یک روز نمی‌پردازند. پس چگونه باید به وقایع پرداخت؟ هرکسی علایقی دارد، یکی سیاست، یکی اقتصاد یکی آشپزی و ... پس ابتدا دنیایتان را مشخص کنید به خودی خود مسائل زیادی حذف می‌شوند. حال از بین این مسائل همواره به عمیق‌ترینشان - بر حسب عمق اندیشه خودتان - بپردازید. این دو فایده دارد. اول آنکه شخصیت شما را برای دیگران روشن می‌کند و شناخته می‌شوید. دوم آنکه شما را به عرصه زندگان وارد می‌کند. کسانی که وجودشان به درد جامعه می‌خورد و جامعه را پویا می‌کنند. و امید است خدا به خاطر اخلاصشان در علت ورود به مسائل از سر اشتباهاتشان بگذرد و به آن‌ها در بهشت درجاتی اعطا کند.

 

شرح مختصر

حال که باید کنش مختارانه داشت و برخی مسائل را پرداخت و برخی را نپرداخت، جایگاه شما مشخص شده است. نمونه‌اش امام خامنه‌ای است. جایگاه و وظیفه‌اش مشخص است و به هر چیزی که می‌پردازد از سمت و سوی این جایگاه و آن هدفی است که در پی آن است. وظیفه‌اش نشان دادن هدف، انگیزه بخشی برای حرکت به سمت آن و حراست از رهروان تا رسیدن به آن است. برای همین است که در برخی موارد که برای ما بسیار بزرگ و مهم می‌آید سکوت کرده و در برخی موارد که برای ما بی فایده، مبهم، شعاری، و نامربوط است ارائه نظر می‌کند.

• با این نگاه  یکبار دیگر «نامه گام دوم امام خامنه‌ای» را مطالعه کنید.
• و به «پرونده گام» دوم سری بزنید.

و خدا لعنت کند آن وزیر نالایقی که در دوران تصدی او کشور اینهمه حملات تروریستی دید و خدا لعنت کند آن افرادی که او را گذاشتند و خدا درگذرد از عافیت طلبی و عدم حریت آنانی که استخدام شدند اما خود را در حد مستخدم تقلیل دادند.

 

جایگاهتان را در یابید که همان آخرت شماست.

پریشان

مطلب برای گفتن و نوشتن زیاد هست. دیگران هم می‌نویسند، چه قلم‌هایی قوی‌تر از من.
شده‌ام چند وجهی.
اوضاعیست. سرخوشم با احادیث. دلم را آرام می‌کند و تفریح مومنانه‌ایست. گرچه برخی از احادیث آتش می‌زند اما آتش پاک و خالصی است. آنقدر در مفاهیم بنیادی نگاهم تغییر کرده که دیگر آن قبلی نیستم. می‌بینم آنچه دیگران نمی‌بینند و می‌بینم کوری خودم را. عجیب است.
راستی از هزار مرغی که قصد قله قاف کردیم کمتر از صد باقی مانده. نمی‌دانم شما در بین آن‌هایید یا خوراک دنیا شدید.

میدان مسابقه

زمانی که روی این تابلو حدیث قدسی کوتاه کردن سخن را می‌نوشتم هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم دلیل آن را بفهمم. اما سکوت تاثیر فراوانی در فهم ارتباطات چندگانه و پیچیده دنیای پیرامون دارد.  یکی از عللی که آنکه به جایی می‌رسد دیگر چیزی برای گفتن با طیفهایی از مردم ندارد این است که «ادب» و تواضع پذیرش اشتباهات در برخی مردم نیست. به عبارت دیگر:‌

« فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَث ۚ ﴿١٧٦﴾ »
روی  شماره آیه کلیک کنید و از آیه 172 بخوانید.

این اتفاق در خیلی‌ها می‌افتد. مومن انقلابی است! اما اگر بگویی فلان جای کارت اشتباه است نمی‌تواند بپذیرد. اصلا نمی‌خواهد که بپذیرد. حتما شما هم زیاد پیرامونتان از این آدم‌ها دیده‌اید اما حرف من این است که هرکس نسبت به پایین‌تر از خودش این حس را دارد. و احتمالا شما هم براای برخی بزرگان همین حس را پدید آورده‌اید.

بگذریم. سکوت جا و مکانی دارد. اما در عرصه اجتماعی عافیت طلبی با سکوت فهیمانه اشتباه می‌شود. اگر برای بدنه جامعه حرف نزنید و سب و لعن‌های احمقانه را تحمل نکنید،‌احتمالا شما عافیت طلب هستید. بروید و اعتقادات جامعه را بشکنید و بی‌پروا نور خدا را فریاد بزنید. بگذارید همه تمسخر و توهینتان کنند. نگران نباشید هیچ‌گاه به میزان رنج رسول الله نزدیک نخواهید شد.

اجرتان با رسول الله

با حسین حرف بزن

بسم‌الله الرحمن الرحیم.

 

با اباعبدالله، (علیه آلاف تحیه و السلام ما دام طلع شمس علی الارض کربلاء) حرف نمی‌زند، برای او عمل می‌کنند. إن‌شاالله مانند او زندگی‌ام داستان خواهد داشت برای سیاهه مردم.
 

ماهد؛ یک تلاش قابل تقدیر

در مجموعه‌ای دیدم قاب فرش‌های حرم امام‌رضا را به عنوان هدیه به افراد می‌دهند. قابی که تکه‌ای از فرش‌های حرم امام رضا علیه السلام به صورت بته‌جقه در وسط آن کار شده بود. ایده جالبی بود پشت کار را که دیدم نوشته بود ماهد (به معنای گستراننده) با جستجو به سایتش رسیدم. طرح‌های واقعا زیبایی دارد. از کیسه نان و رومیزی گرفته تا تندیس و تابلو تا جواهرات بسیار زیبا. خلاصه وسایل جالبی دارد. خصوصاً گردبندهایش برای هدیه دادن بسیار خوب است. کیفیت کار بالا در کنار قیمت مناسب.

سنت‌ها سنگ می‌شوند

این روزها بحث آقای رحیم‌پور نسبت به حوزه خیلی بالا گرفته. آقایان مکارم و نوری همدانی و خیل مجتهدین دیگر اعتراض کردند که حرف‌های ایشان غلط و از روی بی‌اطلاعی است. حرف آقای رحیم‌پور را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: «سنت‌های سنگ شده»؛ یک روزی روزگاری رفتاری و روشی ایجاد شد تا مشکلات جامعه‌ای را پاسخ بدهد. اما شاگردان بعدی به‌جای آنکه یاد بگیرند مشکلات را پاسخ بدهند، مسئله را خوب یادگرفتند و فردایش شروع کردند همان مسئله را به شاگردانشان تدریس کردند. این یعنی حرکت و پویش در آن حوزه راکد شد و کم‌کم به‌قدری سخت شد که رنگ و بوی تقدس گرفت.

حرف اینجاست که نه تنها حوزه بلکه بسیاری از دیگر نهادها هم این سنت‌گرایی و سنگ‌شدگی را دارند؛‌ اما چون حوزه مورد توجه و کانون مطالبات است، واکنش‌ها به جمود اندیشه در آن شدیدتر است. به‌عنوان مثال در موضوع مبتلا به سربازی:

برای انجام‌دادن

خداوند به موسی بن عمران فرمود:
 ای موسی، من هیچ مخلوقی ندارم که به اندازه بنده مومنم دوستش داشته باشم؛ پس من

1.او را به چیزی مبتلا می‌کنم که برایش خیر باشد.

2. و او را از چیزی حفظ می‌کنم که به نفعش باشد.

3.و از هر چیزی که برایش شر باشد دورش می‌کنم و به سوی چیزی می‌کشانم که برایش خیر باشد.

من مصلحت عبدم را می‌دانم پس باید به بلایم صبر کند، نعماتم را شکر کند و از تقدیرم خشنود باشد، تا «پس از عمل به خواسته‌ام و اطاعت از دستورم» او را جزء صدیقین درگاهم قرار دهم.

 

امام صادق فرمود: رسول خدا وقتی اتفاقی می‌افتاد هرگز نمی‌فرمود کاش طور دیگری می‌شد.

 

اصول کافی
باب توکل

مدیریت مالی در الگوی حاکمیت اسلامی

امام خمینی^(ره) الگوی مناسبی از ساخت شخصیتی بلند و مستحکم برای مطالعه هستند. الگویی که آنقدر قوت دارد که بتوان بر اساس آن مدل ایجاد کرد. گرچه در این نوشتار قصد نداریم به تشریح جزئیات مدل بپردازیم اما به‌طور خلاصه باید اینگونه بیان کرد که در مدیریت نقدینگی و به‌طور کلی مال در کسوت روحانیون شیعه، مولفه‌ی مرکزی «برداشت به حد ضرورت» است. به این معنا که منابع دائما در حال تقویت و تغذیه هستند اما برداشت از آن‌ها در حداقل ممکن و برای ضرورت انجام می‌شود. حال این سوال مطرح می‌شود که حد برداشت به قدر ضرورت چه مقدار است. که می‌بایست مبحث زهد و ‹تهذیب› را باز کرد و به آن پرداخت تا این حد مشخص شود و نحوه تخصیص آن معلوم گردد.

در ادامه داستان بسیار جذابی از امام خمینی^(ره) در تقابل با محمدرضا شاه را می‌خوانید که مدل‌سازی بالا تا حدی وام‌دار آن است:

تقوی‌ ـ‌ عقبا، نظم‌ ـ‌ دنیا

 

با توام ای دوست در حال و نیک          بشنو از هر مجملی فصلی بلیغ

       آن سخن کز بدایت بود طلع                جامع هر آنچه خواهی بود بل[1]

 

در بسیاری از سخنرانی‌ها شنیده‌ایم: « اوصیکم بتقوی اللَّه و نظم امرکم » این سخن را حضرت امیر در نامه 47 نهج البلاغه در قالب وصیت بیان داشته‌اند. نامه حاوی مضامین بسیار بلندی است که شرح آن از عهده این حقیر خارج است. اما  قصد دارم در این نوشتار به بررسی همین بند کوتاه از نامه مولا بپردازم.

 

أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِیَا الدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ.[2]

شما را به تقوی الهی وصیت می‌کنم، دنیا را مجویید و دنبال مکنید، گرچه به سراغ شما بیاید و بابت چیزی از دنیا که از دست می‌دهید تاسف نخورید؛ حق بگویید. برای اجر [اخروی] اعمالتان را انجام دهید، با ظالم دشمن باشید و برای مظلوم یاور. به شما وصیت می‌کنم و همه فرزندانم و خاندانم و هر آنکه این نوشتار به او می‌رسد: به تقوی الهی و نظم در امور و اصلاح بینتان.

یک سال گذشت...

یک سال گذشت. در سالگرد و روزهای پیرامونش دل نداشتم بیایم و بنویسم. اما همین حوالی در بهاری زندگی مردی فرو افتاد. همسر شاید یافت شود، همزبان نه...

روضه آن کوچه

 

روضه سنگین است