پایان

بسم الله الرحمن الرحیم

 

تصمیم گرفتم نوشته‌هایم را به شکلی دیگر در جای دیگر منتشر کنم. و در این خانه غم زده را ببندم. شاید خدای متعال غم را از دل‌های همه بزداید. اگر قرار باشد مخاطبان از این خانه چیزی به عبرت ببرند، کوتاهی دنیا، و الزام به استقامت برای وعده خدا به مومنان است. شاید که ما نیز از آن‌ها بشویم.

دنیایتان را بگذرانید و بدون دیدار و دیدن جایگاهتان در آخرت نمیرید. چرا که ما مهاجریم و قریه‌ها چه مجازی و حقیقی برای ماندن نیستند. بدانید که می‌روید، بدانید که جسم فرسوده می‌شود و جان به ازای آن جوان‌تر باید بشود. بدانید که اگر بر یادخدا مداومت کنید آرام آرام همه چیز درست می‌شود، نمازتان، اعمالتان، آخرتتان.

 

سال 1400