بدون عنوان

مدتی است که سرمان شلوغ شده، فهرست برچسب‌های رنگی روی قاب، حسابی رنگارنگ و زیاد شده‌اند. اربعین چند سال است که توفیق خدمت می‌دهند، از قبل تا بعدش درگیر هستیم. جامعه و کار و شغل و زندگی حسابی وقت را پر کرده. نکته مهم ماجرا اینجاست که خیلی بیشتر از قبل می‌نویسم و در جاهای مختلفی هم منتشر می‌شود اما فرصت نوشتن در اینجا را نمی‌کنم. هم فضای کنترل و مراقبت (اینترنت)‌آدم را به تحفظ وا می‌دارد هم آنکه چه باید گفت که مرضی خدای متعال باشد. چقدر کار می‌شود کرد حتی در شهرهای کوچک اما کسی نیست که عینک مردم را بر دارد و از سر لطف دستمالی به آن بکشد. تا ببینند که بجای خراشیدن دیوار مردم عوام می‌شود راه متفاوتی را بنیان گذاشت و پیش‌برد. واقعا دارم به این نتیجه می‌رسم که بهشت و جهنم حق است! کسی نمی‌تواند بگوید خدایا فلان کس یا فلان محیط نگذاشتند. خدایا فلانی را از ما گرفتی، مسیرمان عوض شد. اصلا و ابدا، اگر آخرین باقیمانده خدا بر زمین هم الان در دسترس نیست،‌ وظیفه ما دوچندان می‌شود نه کمتر. ظهرها نخوابید،‌اگر محیط بد است، محیط را عوض کنید، آدمها را عوض کنید،‌حتی شغل و اطرافیانتان را عوض کنید. اما انقدر ظهر ها نخوابید تا در گردش ایام، مجبور شوید اندکی در میانه روز استراحت کنید.

راستی، می‌دانید خدا در همین نزدیکی است؟